Translation by Christina.

I. Wat zijn de oorzaken van leed?

A. Zondige mensen zorgen direct voor leed (liegen, woede, scheiden, drugs, misdaad, enz.).

B. Zonde zorgt indirect voor leed (door zonde is deze aarde immoreel, bedorven, pijnlijk en slecht – Genesis 3:14-19; 4:1-15; Romeinen 8:20-22).

C. Conclusie: God is niet de oorzaak van leed; Hij is de maker van het goede (James 1:13-17).

Sommige mensen concluderen dat, omdat God alles gemaakt heeft, Hij ook het kwade gemaakt heeft.

Maar St. Augustinus’ redenering lijkt juist te zijn:

1. God is de maker van alles dat in het universum bestaat.

2. Het kwaad is geen ding of substantie; het is een ontbering of een gebrek aan dingen ( blindheid is een gebrek aan zicht, pijn is een gebrek aan gezondheid, haat of moord is een gebrek aan liefde).

3. Daarom heeft God het kwaad niet gemaakt.

II. Waarom maakt God niet meteen een einde aan al het kwaad?

Om een einde te maken aan het kwaad zou God een einde moeten maken aan de oorzaak van het kwaad – mensen. In Zijn goede plan voor de mensen (zien beneden), is het daarom niet goed om gelijk een einde aan al het kwaad te maken.

III. Waarom maakt God het niet onmogelijk voor mensen om leed te veroorzaken?

Om dat te doen moet God onze mogelijkheid om te kiezen weghalen. Maar keuze – vrije wil – is juist goed. Om lief te kunnen hebben, moeten je kunnen kiezen om lief te hebben. Gedwongen liefde is geen liefde. Dus, om een universum te hebben waarin liefde voorkomt, moest God ons kunnen laten kiezen, wat ook de keuze om niet lief te hebben inhoud – en dat maakt zonde, kwaad en leed mogelijk.

IV. Waarom laat God natuurrampen en ziekte toe?

Het is een deel van een wereld met zonde. God verlaagde de perfectie van de schepping (van de perfecte tuin van Eden) om te passen bij de geestelijke staat van zij die er leven (Romeinen 8:20-22). God heeft genadig de mens op deze aarde gehouden (hen toegestaan voort te planten, om regeringen en instanties die omgaan met de effecten van zonden te ontwikkelen). Hij heeft genadig de gevallen creatie behouden (Hij verstrekt zon en regen voor eten om in leven te blijven – Colossenzen 1:17). Maar het natuurlijke effect van een gevallen creatie is dat zelfs goede dingen slechte kanten kan hebben (in water kun je verdrinken; zwaartekracht kan je dood betekenen; bliksem kan verbranden en doden).

V. Waarom stopt God slechte handelingen niet die onschuldige mensen laten lijden?

Waarom komt God niet onverwacht tussen beide om slechte handelingen te stoppen als Hij een alles lievende en een alom krachtige God is? Waarom stopt Hij die dronken bestuurder niet die tegen een bus aan zal gaan rijden? Waarom laat Hij niet de kogels van een moordenaar niet afwijken? De persoon die het vraagt wil niet echt dat God al de slechte daden stopt. Zij willen niet dat hen de mond gesnoerd wordt elke keer als ze op het punt staan iets pijnlijks te zeggen; ze willen niet elke keer hun teen stoten als ze de hond een trap proberen te geven. Ze denken alleen maar dat het goed is als God bepaalde slechte daden stopt of alleen de slechte daden van anderen. Maar dat zou leven onmogelijk maken. Er zouden geen vrijheden meer zijn, geen regelmaat en geen persoonlijke verantwoordelijkheid.

VI. Waarom laat God ons niet kiezen om weg te gaan van dit leed?

Het antwoord is dat Hij dat wel doet. Dat is de genadige, liefderijke reactie van God op de slechte conditie van deze zondige wereld.

A. God heeft gezorgd voor persoonlijke redding – de belofte op het eeuwige leven in de hemel waar geen leed is ( Openbaringen 21:4). Men moet alleen maar vertrouwen op de betaling voor de zonde die God gaf door de dood van Christus aan het kruis (Johannes 3:16-18; Handelingen 10:38-43: enz.).

B. God heeft gezorgd voor de redding van de aarde (Romeinen 8:18-23; 2 Petrus 3:10,13; Openbaringen 21:1).

VII. Waarom kunnen we niet gelijk uit deze slechte wereld komen?

We weten niet waarom Gods plan is zoals het is. We weten waarom Hij Adam en Eva niet meteen kon bevrijden – God moest eerst voor redding zorgen dit deed Hij door Christus. De wereld bestaat deels voort omdat er nog meer mensen zijn die zullen komen en eeuwige redding zullen krijgen.

We weten dat God voor alle dingen zorgt en voor hen zullen werken die van God houden (Romeinen 8:28).

VIII. Wat zijn een aantal goede redenen voor leed?

A. Het helpt ons om sterk te zijn in een zondige wereld.

1. Pijn kan ons redden van een groter geestelijk kwaad. Een verbrandde vinger waarschuwt ons voor erger gevaar.

2. Pijn kan ons behoeden voor een groter morele kwaad. Een pak op de broek doet dit.

B. Het leert ons om naar God te keren voor oplossingen.

1. Voor eeuwige bevrijding van kwaad – De Hemel

2. Voor tijdelijke bevrijding van kwaad – Veiligheid of heiligheid

3. Voor geestelijke kracht om het leed te doorstaan (2 Cor. 12:7-10)

C. Het produceert vooruitgang van karakter (heiligheid, volwassenheid, enz. James 1:24) die op hun beurt weer eeuwige beloningen voortbrengt (kroon des levens – James 1:12).

D. Het geeft God de mogelijkheid om Zijn genade, liefde en zorgzaamheid voor onze zondige staat te tonen.

1. Door het leven en de dood van Christus voor ons (Romeinen 5:6-8).

2. Door het leveren van een plaats waar geen lijden, zonde of dood meer is (1 Corinthiërs 15:51-55; Openbaringen 21:4).

*Veel van de ideeën in deze studie komen van Dr. Norm Geisler

Translated by Christina.

Schrijverschap

De Kolossenze brief is duidelijk van de hand van Paulus. In 1:1 zegt de tekst, “Paulus, door de wil van God een apostel van Christus Jezus…” De schrijver verwijst weer naar zichzelf in 1:23 als “Paulus” een “Dienaar van het Woord.” En tenslotte, wordt in 4:18 beweerd dat hij geschreven is door Paulus. Dat de apostel daadwerkelijk de schrijver was werd in de geschiedenis van de kerk eenduidig geheim gehouden tot de negentiende en twintigste eeuwen.

In de negentiende en twintigste eeuwen werd de eenheid van gevoelens rond het schrijverschap van Paulus in twijfel getrokken op verschillende gronden, de eerste is taal en stijl. Er wordt getwist dat er veel Hapax legomena¹ worden gebruikt in Kolossenzen en dat er ongebruikelijke groepen van synoniemen (1:9 ; 8:16) zijn die niet gebruikelijk zijn voor Paulus.² Maar deze oordelen zijn te subjectief om van enige waarde te zijn tegen het traditionele beeld, omdat het gebruik van andere termen en stijl ook kan samenhangen met het feit dat er andere omstandigheden waren om de brief naar de Kolossenzen te schrijven, b.v. een beginnende vorm van gnosticisme. Verder, de onbetwiste brieven kunnen moeilijk een beeld vormen van de complete actieve woordenschat van Paulus, aangaande deze onderwerpen. We mogen ook opmerken dat er overeenkomsten zijn tussen Kolossenzen en andere niet toegewezen brieven van Paulus, in woordenschat en stijl, die verder niet terugkomen in het Nieuwe Testament.³

Ten tweede, de historische bezwaren gevoerd door F.C. Baur en de Tübingen School (en vele anderen) gebruiken het argument dat Kolossenzen niet door de apostel Paulus geschreven kan zijn omdat de ketterij waar over geschreven wordt iets is uit de tweede eeuw en niet een eerste eeuws verschijnsel is. Maar zij die vertrouwen op het schrijverschap van Paulus twisten niet over een volledig opgeblazen gnosticisme zoals we die in de tweede eeuw vinden. Alles wat er nodig is, is een beginnende vorm van gnosticisme die er redelijkerwijs en waarschijnlijk al in de tijd van Paulus was.⁴

Ten Derde, andere bezwaren gaan over het feit dat sommige theologische termen van Paulus zoals “rechtvaardigheid” en “wet” niet in de brief staan en andere theologische nadrukken zoals de hoge Christologie in 1:15-20 er wel instaan. Maar deze argumenten bewijzen teveel, want als de brief vals zou zijn dan zouden we verwachten dat de vervalser meer van de theologische categorieën van Paulus zou gebruiken uit angst dat hij anders gelijk afgewezen zou worden. Verder, als 1:15-20 een vroeg Christelijke lofzang is dan is er niets in de theologie van Paulus die hem er van zou weerhouden het te onderschrijven en te gebruiken in de strijd tegen de ketterij in Kolosse (zie ook 1Kor 8:6; 2 Kor 4:4; Fil 2:6.)

Ten slotte, er is niets in Kolossenzen wat Paulus niet geschreven kan hebben en wat in tegenspraak is met de bewering in de brief dat hij daadwerkelijk de schrijver is. De overeenkomsten en linken naar Efeze suggereren geen afhankelijkheid van elkaar, maar eerder dat dezelfde schrijver naar twee verschillende groepen schreef onder gelijke omstandigheden. En de sterke aanwijzingen naar Filemon, wat zeker een brief van Paulus is, bevestigen ook de echtheid van Kolossenzen.⁵

Herkomst

De brief laar duidelijk zien dat Paulus in de gevangenis zat (4:10,18), drie verschillende locaties worden genoemd: (1) Caesarea, (2) Rome, en (3) Efeze. De minst waarschijnlijke is Caesarea, omdat (1) het onwaarschijnlijk is dat Onesimus naar deze stad zou zijn gevlucht om zich te verschuilen, (2) Paulus in Kolosse een snelle vrijlating verwacht, maar toen hij gevangen genomen was in Caesarea in Handelingen verwachtte hij een voorgeleide bij Caesar en geen onmiddellijke vrijlating,, en (3) als het geschreven zou zijn in Caesarea, dan is het moeilijk een reden te bedenken waarom hij niets zegt over Filippus bij wie hij verbleef voor hij gearresteerd werd (zie ook Han 21:8) en (4) Paulus had niet zoveel vrijheid om te prediken in Caesarea als hij in Rome had. Dit feit is erg belangrijk als we ons realiseren dat Onesimus tot geloof kwam door een van Paulus preken (Phmn 10).

Sommige leerlingen hebben gesuggereerd dat Efeze de plaats is, omdat het dicht bij Kolosse ligt (ca. 160 km.) En maken het daarom aannemelijk dat Paulus vraagt om een logeerkamer klaar te maken voor zijn vrijlating (filem 22). Inderdaad, Efeze is de plaats gesuggereerd door het Marconitische voorwoord op de brief, maar er is ander vroeg kerks bewijs voor de suggestie dat Paulus in Rome was. Verder, Efeze is veel dichterbij voor Onesimus om naar te vluchten (en voor Epafras en anderen om naartoe te reizen) als naar Rome (ca. 1900 km). Maar velen hebben ermee ingestemd dat Onesimus naar Rome zou zijn gevlucht waar hij zich makkelijker zou kunnen hebben verstopt tussen het volk. En men kan zich afvragen waarom Paulus een brief zou schrijven naar de kerk van de stad waar hij gevangen zat. Verder, Paulus noemt Marcus (4:10) en Lucas (4:14) als zijnde bij hem, als hij de brief schrijft, alhoewel in de “wij” secties in Handelingen, Lucas de gemeente in Efeze er niet bij haalt. Ook wordt er geen expliciete melding gemaakt van een gevangenschap in Efeze in Handelingen, alhoewel de gemeente van Paulus daar zeker turbulente tijden had.⁶ In tegenstelling wordt er in Handelingen wel melding gemaakt van de gemeenschap van Paulus in Rome en op die manier is er wat voor te zeggen met de details uit Kolossenzen, daarbij de vrijheid om zich te bewegen en om het Woord te verkondingen genomen. Alhoewel Rome en Efeze allebei geschikte opties zijn voor de herkomst van Kolossenzen, lijkt Rome toch een iets betere optie. Het is de laatste van de twee chronologisch gezien en geeft daardoor tijd voor sommige ontwikkelingen in gedachten zoals we vinden in Kolossenzen, en afgezien daarvan, ook voor 1 Korinthiërs en Romeinen. Als het Romeinse gevangenschap klopt, dan was de brief waarschijnlijk rond 59-61 AD. Als de gevangenschap in Efeze klopt, dan zal het een aantal jaren eerder geschreven zijn, in het midden van de jaren 50 AD.

De Kerk van Kolosse en zijn Ketterij

De kosmopolitische stad Kolosse (met Frygischen, Grieken, Joden, etc) lag ongeveer 160 km landinwaarts van de haven van Efeze. Alhoewel het eens een grote en welvarende stad was, hebben veranderingen in de wegen structuur geleid tot verval tot de tijd van Paulus, toen was het nog maar een “kleine stad”. Ook is het ongeveer 16 km. van Laodicea en 20 km. van Hierapolis bij de Lycus rivier (zie ook 2:1 ; 4:13).⁷

De kerk in Kolosse was waarschijnlijk opgericht door iemand uit Kolosse, namelijk Epafras (1:7 ; 4:12) die zelf, ten minste voor een periode, een gevangene met Paulus was in Rome (filem 23). Epafras was waarschijnlijk naar Rome gereisd om Paulus te informeren over de kerk in Kolosse, vooral over de ontwikkelende ketterij binnen de kerk (1:8).

De ketterij in Kolosse wordt niet uitgebreid beschreven in de brief, wat het moeilijk maakt om zeker te stellen wat alle leerstellingen zijn en de precieze nadruk die gelegd wordt op verschillende aspecten hiervan. Hierom en om andere redenen zeggen sommige leerlingen dat er niet één bijzondere en te identificeren ketterij in Kolosse was. Volgens deze leerlingen was alles waar Paulus tegen vocht, als voorbeeld, bijgeloof en een bureaucratische tendens binnen de kerk. Maar er zijn genoeg duidelijke bewijzen van een beweging van ketters om aan te tonen dat het wel te identificeren was zoals door de apostel en benoemd als een “lege en misleidende filosofie” (2:8). We mogen aannemen, daarom, dat het omschrijfbare kenmerken bezat en een duidelijk waarneembare—alhoewel nog erg in de kinderschoenen—intellectuele omvang.

Maar wat zijn sommige van de karakteristieken van deze valse en ongetwijfeld syncretistische filosofie? Ten eerste is er een Joods element, maar niet van het soort dat Paulus tegenkwam in de kerk van Galatië (zie ook Galaten en Hand 15). Hier zien we voedsel wetten, en ook de plechtigheid van festivals en de nieuwe maan Sabbatten (2:16-17). Ten tweede is er waarschijnlijk een heidens element aan te wijzen bij het aanbidden van engelen ( aannemend dat 2:18 een beschrijvende verklaring is) en de vraag naar strenge ascetisme (2:18-19). Dit tweede element heeft waarschijnlijk betrekking tot wat zich later ontwikkelde tot een volledig opgeblazen Gnosticisme (2^e eeuw). Gnosticistische gedachten worden gekarakteriseerd door diverse grondstellingen, sommige van zeer ernstige aard: (1) het idee dat het stoffelijke slecht is; (2) er is een verloop van wezens die afkomstig zijn van een pure en onkenbare God (Plotinus?), En (3) redding komt door wetenschap en initiatieven van een persoon in een groep elite. Reagerend op deze verkeerde ideeën concentreerde Paulus zich op de overeenkomstige waarheden over de heiligheid en menselijkheid van Christus ( iets wat niet acceptabel is in welke Gnostistische gedachte dan ook) zowel als zijn verhevenheid over elke zogenaamde “regeerder, leiders en krachten” (bv. De afkomsten). Dit betekent dat voor hen die Christus behouden hadden maar desondanks zichzelf gesitueerd hebben tussen de “eeuwigen” of “uitvloeisels”als primus inter pares zij waren fout. Voor Paulus, heeft Christus geen gelijke, maar is de Heer van alles en over alles. Verder, Paulus onderstreept de spirituele/ ethische aspecten van het Woord en hoe de Kolossenzen “lopen” zoals het hoort in Christus (2:6-7 ; 3:1-17). Zo maakt hij een pad tussen de gelijkende fouten van het libertinisme en overdreven naleven van de wet. Ook maakt de apostel het duidelijk dat de boodschap van het Woord niet alleen is bedoeld voor de elite, maar voor iedereen in deze schepping (1:23).⁸

Leer Hoofdlijnen

1A. Introductie (1:1-2)

1B. Begroeting (1:1-2)

1C. De Zenders (1:1)

2C. De Ontvangers (1:2a)

3C. De Begroeting (1:2b)

2B. Dankzegging en Gebed van Paulus voor de Kolossenzen (1:3-14)

1C. De Dankzegging van Paulus voor de Kolossenzen (1:3-8)

1D. De gepaste Dankzegging (1:3)

2D. De Reden: Het Ontvangst van de Kolossenzen van het Woord (1:4-6)

1E. Gekenmerkt door Geloof dat Ontspringt uit Hoop (1:4a)

2E. Gekenmerkt door Liefde dat Ontspringt uit Hoop (1:4b-5)

3D. Samenvatting: De Toenemende Invloed van het Woord (1:6)

1E. In de Hele Wereld (1:6a)

2E. Onder de Kolossenzen (1:6b-8)

1F. Zij Begrepen de Gratie van God in Heel zijn Waarheid (1:6b)

2F. Epafras Leerde Hen de Waarheid (1:7)

3F. Epafras Vertelde Paulus over de Kolossenzen (1:8)

2C. Paulus’ Gebed voor de Kolossenzen (1:9-14)

1D. Het Gebed Zelf: Geestelijke Wijsheid en Begrip (1:9)

2D. Het Doel van het Gebed: Het Leven leven Waard aan de Heer (1:10-12)

1E. Vrucht Dragen in Alle Goede Werken (1:10a)

2E. Groeien in de Kennis van de Heer (1:10b)

3E. Gesterkt Worden met Alle Kracht (1:11)

4E. Vreugdevol Dankzeggen (1:12)

3D. De Grondslag van het Gebed: Het Bevrijdende Werk van God (1:13-14)

1E. Bevrijding uit het Rijk der Duisternis (1:13a)

2E. Het Brengen van Ons in het Koninkrijk van Zijn Zoon: Verlossing (1:13b-14)

IIA. De Verhevenheid van Christus (1:15-2:23)

1B. De Verhevenheid van Christus Over Alle Dingen (1:15-20)

1C. Hij is God (1:15a)

2C. Hij is de erfgenaam (1:15b)

3C. Hij is de Maker (1:16)

4C. Hij is de Behouder (1:17)

5C. Hij is het Hoofd van de Kerk (1:18a)

6C. Hij is de Eerstgeborene uit de Dood (1:18b)

7C. Hij is Verheven in Alle Dingen (1:18c)

8C. Hij is een Goddelijk-Menselijke Verlosser (1:19-20)

1D. De Goddelijke Volheid Woont in Hem (1:19)

2D. Hij verlost Alle Dingen door het Kruis (1:20)

2B. De Verhevenheid van het Woord van Christus: Een Aanmaning (1:21-23)

1C. We waren Gescheiden en Vijanden van God (1:21)

2C. Er is nu Vrede Gesloten door het Woord (1:22)

1D. De Betekenis van Vrede Sluiten (1:22a)

2D. Het Doel van Vrede Sluiten (1:22b)

3D. De Voorwaarde van Vrede Sluiten (1:23a)

4D. Het Universele Offer van Vrede Sluiten (1:23b)

3B. De Verhevenheid van het Dienen van Christus (1:24-2:5)

1C. Het Voorrecht van Paulus in de Gemeente (1:24-27)

1D. Te Lijden voor Christus (1:24)

2D. Het Woord te Presenteren van de Volheid van God (1:25-27)

1E. Het was Zijn Opdracht (1:25)

2E. Het Betrof ook Goddelijke Openbaringen bij Niet Joodse Heiligen (1:26-27)

1F. Betreffende Waarheid Niet Eerder Onthult (1:26)

2F. Betreffende Waarheid over het Mysterie: “Christus in U” (1:27)

2C. Het Ultieme Doel van Paulus en Kracht voor de Gemeente (1:28-29)

1D. Het Doel: Iedereen Perfect in Christus te tonen (1:28)

2D. De Kracht: Al “Zijn” Energie (1:29)

3C. Het Directe Doel van Paulus in Zijn Kolossenze Gemeente (2:1-5)

1D. Het Bevorderen van Eenheid en Aanmoediging (2:1-2a)

2D. Het Voorkomen van Illusie (2:2b-5)

3B. De Verhevenheid van Christus Boven Lege Tradities (2:6-23)

1C. Het Bevel om te Lopen in Christus (2:6-7)

1D. De Context: Het Ontvangen van Christus als Heer (2:6a)

2D. Het Bevel: Wandelen met Hem (2:6b-7)

2C. De Verhevenheid van de Bevrijding van Christus Boven Lege Filosofie: Een Waarschuwing (2:8-15)

1D. Filosofie Niet Volgens Christus (1:8)

2D. Bevrijding Volgens Christus (1:9-15)

1E. Algemene Verklaring: Belichaming, Volledigheid en Autoriteit (1:9)

2E. Nadrukkelijke Verklaring: Besnijdenis en Doop (1:10-15)

1F. De Analogie van Besnijdenis (1:10)

2F. De Analogie van Doop (1:11-14)

3F. De Overwinning op Vijanden (1:15)

3C. De Verhevenheid van Christelijke Geestelijkheid: Een uitdaging (2:16-19)

4C. De Verhevenheid van Christus over door Mensen gemaakte Religies: Inconsequentie (2:20-23)

IIIA. De Verhevenheid over Leven met Christus als Middelpunt (3:1-4:6)

1B. Zijn Focus en Aard (3:1-17)

1C. Het Begint met een Focus op Christus (3:1-5)

2C. Het houd in het Afgooien van de Bejaarde Man (3:6-11)

3C. Het houd in het Opzetten van de Jonge Man (3:12-17)

2B. Het heeft Effect op Elke Relatie (3:18-4:6)

1C. De Huwelijkse Relatie (3:18-19)

1D. Het Bevel voor Echtgenotes (Vrouwen) (3:18)

2D. Het Bevel voor Echtgenoten (Mannen) (3:19)

2C. De Familie Relatie (3:20-21)

1D. Het Bevel voor Kinderen (3:20)

2D. Het Bevel voor Vaders (3:21)

3C. De Slaaf-Meester Relatie (3:22)

1D. Waarschuwing voor Slaven (3:22-25)

1E. Het Bevel (3:22-23)

2E. De Beweegredenen voor het Bevel (3:24)

3E. De Waarschuwing met het Bevel (3:25)

2D. Waarschuwing voor Meesters (4:1)

3B. Zijn Evangelistische Aard (4:2-6)

1C. Bidden voor de Vooruitgang van het Woord (4:2-4)

2C. Wijs Leven voor Niet-Christenen (4:5-6)

IVA. De Plannen van Paulus en Laatste Groeten (4:7-18)

1B. De Plannen van Paulus: Tychikus en Onesimus komen (4:7-9)

1C. Het Feit van Hun Komst (4:7)

2C. De Reden van Hun Komst (4:8-9)

2B. Slot Groeten (4:10-18)

1C. Speciale Mensen (4:10-14)

1D. Aristarchus (4:10a)

2D. Marcus, De Neef van Barnabas (Marc 4:10b)

3D. Jezus, genaamd Justus (4:11)

4D. Epafras (4:12-13)

5D. Lucas (4:14a)

6D. Demas (4:14b)

2C. Speciale Groeten (4:15)

1D. De Broeders te Laodicea (4:15a)

2D. Aan Nymfa (4:15b)

3D. Aan de Gemeente in Nymfa’s Huis (4:15c)

3C. Speciaal Verzoek (4:16)

1D. “Kolossenzen” Gelezen te Worden in Kolosse (4:16a)

2D. “Kolossenzen” Gelezen te Worden in de Kerk van Laodicea (4:16b)

3D. De Kerk in Kolosse om de Laodiceense Brief te Lezen (4:16c)

4C. Speciale Herinnering (4:17)

5C. Speciale Garantie (4:18)

¹ Bv., “Woorden die maar een keer voorkomen.”

² Dit oordeel is voornamelijk gemeten in het licht van de onbetwiste brieven van Paulus, namelijk, Romeinen, 1 en 2 Korinthiërs en Galaten. Er zijn een ongebruikelijk aantal constructies met de 2^e naamval (1:27; 2:11, 19; 3:24).

³ Zie D. A. Carson, Douglas J. Moo, en Leon Morris, An Introduction to the New Testament (Grand Rapids: Zondervan, 1992), 332, n. 5.

⁴ Donald Guthrie, New Testament Introduction, rev. ed. (Downers Grove, IL: InterVarsity, 1990), 575.

⁵ Guthrie, Introduction, 576-77.

⁶ Zie ook Peter T. O’Brien, Colossians, Philemon, Word Biblical Commentary, ed. David A. Hubbard en Glenn W. Barker, vol. 44 (Dallas: Word, 1982), in loc. electronic version.

⁷ Zie P. T. O’Brien, “Colossians, Letter to the,” in Dictionary of Paul and His Letters, ed. Gerald F. Hawthorne, Ralph P. Martin, en Daniel G. Reid (Downers Grove, IL: InterVarsity, 1993), 147.

⁸ Curtis Vaughn, “Colossians,” in The Expositor’s Bible Commentary, ed. Frank E. Gaebelein, vol. 11 (Grand Rapids: Zondervan, 1978), 166-68.

Introduktion

Eftersom alla troende har ansvar för att dela sin tro med andra, då är det viktigt för varje kristen att ha en klar uppfattning om hela frälsningsplanen. Detta är ännu viktigare för de nyfödda i Kristus. Den följande korta presentationen av Evangeliet har för avsikt att förstärka nyckelämnet samt förse alla med ett hjälpande redskap för en lättare framställning av Evangeliet inför andra troende och deras vandring genom livet som kristna.

Guds Plan till Frälsning

1 Johannes 5:11-12 Och detta är vittnesbördet: Gud har gett oss evigt liv, och det livet finns i Hans Son. Den som har Hans Son har livet; den som inte har Guds Son har inte livet.

Det här avsnittet (1 Johannes 5: 11-12) är riktat till alla kristna och innehåller dels försäkran om deras frälsning grundad på Guds vittnesmål och Hans Ord, samt lyfter upp nyckelämnet i själva frälsningen.

Guds Förklaring till Människor: “Och detta är vittnesbördet, att Gud har gett oss evigt liv, och det livet finns i Hans Son.”(vers 11).

Det viktiga budskapet här är: “Den som har Hans Son har livet; den som icke har Guds Son har icke livet.”(vers 12).

Det här avsnittet lär oss följande : Gud gav oss evigt liv och det livet finns i Hans Son, Jesus Kristus. Det enda sättet att få evigt liv är genom att ha Guds Son. Här måste man ställa två viktiga frågor samt besvara dem: Varför är det viktigt att ha Guds Son för att kunna få evigt liv? Hur kan en människa besitta eller ha Guds Son?

Problemet med människans separation från Gud

Gud har bevisat Sin kärlek till oss i Romarbrevet 5:8 genom Hans Sons död. Varför var det nödvändigt för Kristus att dö för oss? För att Bibeln förklarar alla människor för syndiga Vi är alla syndiga. Att “synda” betyder att tappa spåret. Bibeln talar om för oss att vi alla har syndat och gått miste om Guds härlighet , Guds fullkomliga helighet. Med andra ord, våra synder separerar oss från Gud som är fullkomlig helighet (rättrådighet och rättvisa) och därför måste Gud döma den syndige.

Romarbrevet 5:8 Men Gud bevisar sin kärlek till oss genom att Kristus dog för oss medan vi ännu var syndare.

Romarbrevet 3:23 Alla har syndat och gått miste om härligheten från Gud...

Habackuk 1:13 Du vilkens ögon är för rena för att se på det onda, du som inte tål att skåda på orättrådighet.

Jesaja 59:2 Nej, det är era missgärningar som skiljer er och er Gud från varandra, och era synder döljer hans ansikte från er, så att Han icke hör er.

Problemet med människornas gärningar och deras futilitet (meningslöshet)

Den Heliga Skriften lär oss att varken dygder, mänskliga gärningar, mänsklig moral eller religiös verksamhet skulle kunna göra oss accepterade av Gud eller skulle kunna föra någon till himmelen. Den moraliske människan, den religiöse, den utan moral eller icke troenden befinner sig alla i samma båt .Alla går miste om Guds Härlighet ( Guds fullkomliga rättrådighet). Efter att ha pratat om den icke moraliske människan, om den moraliske och om den religiöse människan i Romarbrevet 1:18-3:8,tillkännager Paulus för oss att såväl judar som greker, befinner sig under syndans makt, och att “det icke finns en enda rättfärdig människa, icke en enda” (Rom. 3:-10) att alla har syndat och därför gått miste om Guds Härlighet.

Bibelns följande verser kommer att styrka Paulus ord:

Efesierbrevet 2:8-9 Ty av nåd är ni frälsta genom tron, inte av er själva, Guds gåva är det; 9 det beror inte på gärningar, ingen skall kunna berömma sig.

Titusbrevet 3:5-7 Han räddade oss - inte därför att vi gjorde några rättfärdiga gärningar, utan därför att Han är barmhärtig - och Han gjorde det med det bad som återföder och förnyar genom den Heliga Anden. 6 Genom Jesus Kristus vår frälsare, har Han låtit Anden strömma över oss,7 för att vi genom Guds nåd skall bli rättfärdiga och, så som det är vårt hopp, vinna evigt liv.

Romarbrevet 4:1-5 Vad innebär nu detta om vi tänker på Abraham, vårt folks stamfar? Hur gick det för honom?.2 Om han blev rättfärdig genom gärningar, har han något att vara stolt över. Men inte inför Gud. 3 Ty vad säger Skriften? “Abraham trodde på Gud och därför räknades han som rättfärdig”.4 Den som har gärningar att peka på får sin lön icke som en nåd utan som en rättighet. 5 Den däremot som står utan gärningar men tror på Honom som gör syndaren rättfärdig han får sin tro räknad som rättfärdighet.

Inga mänskliga dygder kommer ens i närheten av Guds godhet. Gud är oändlig eller fulländad rättfärdighet. Därför talar Habackuk 1:13 om för oss att Han aldrig kan ha gemenskap, samhörighet med någon som icke har fulländad rättfärdighet. För att kunna bli accepterade av Gud då måste vi vara lika goda som Han är. Framför Gud, står vi alla nakna, hjälplösa, och hopplösa i oss själva. Inga goda gärningar kommer att föra oss till himmelen, eller ge oss evigt liv. Vad skall vi då göra? Vad är lösningen till det här problemet?

Guds lösning till människans problem

Gud är icke bara fulländad helighet ( vars heliga karaktär vi aldrig kan uppnå genom vara gärningar eller vår rättfärdighet) utan också fulländad kärlek, full av nåd och barmhärtighet

Just på grund av Hans kärlek och nåd, har Han icke lämnat oss utan hopp och en lösning.

Romarbrevet 5:8 Men Gud bevisar sin kärlek till oss genom att Kristus dog för oss.

Den här är Bibelns Goda Nyhet - Evangeliets budskap. Det är budskapet om Guds egen Sons gåva som blev till människa ( Gud - människan) som levde ett liv utan synd, som dog på korset för våra synder och som blev upplyft ur graven, bevis på att Han var Guds Son.

Romarbrevet 1:4 och genom Sin Andes helighet blev insatt som Guds Son i makt och välde vid sin uppståndelse från de döda: Jesus Kristus vår Herre.

Romarbrevet 4:25 som blev utlämnad för våra överträdelsers skull och uppväckt för vår rättfärdiggörelses skull.

2 Korinthierbrevet 5:21 Han som inte visste vad synd var, honom gjorde Gud till ett med synden för vår skull, för att vi genom Honom skulle bli till ett med med Guds rättfärdighet.

1 Petrusbrevet 3:18 Kristus själv dog ju för era synder, en gång för alla. Rättfärdig dog Han för er orättfärdiga för att leda er till Gud. Hans kropp dödades, men Han gjordes levande i Anden.

Den viktigaste frågan

På vilket sätt då tar vi emot Guds Son för att kunna komma över avgrunden och få det eviga livet som Gud har lovat oss? Vad är den viktigaste frågan för oss idag?

Johannes 1:12 Men åt de som tog emot Honom gav Han rätten att bli Guds barn åt alla som tror på Hans namn.

Johannes 3:16-18 Så älskade Gud världen att Han gav den Sin ende Son för att de som tror på Honom inte skall gå under utan ha evigt liv. 17 Ty Gud sände inte Sin Son till värden för att döma världen utan för att värden skulle räddas genom Honom. 18 Den som tror på Honom blir icke dömd, men den som icke tror är redan dömd, eftersom han inte har trott på Guds ende Sons namn.

På grund av Jesus Kristus fullbordade arbetet på korset, talar Bibeln om för oss följande:

“Den som har Sonen har livet.” Vi kan ta emot Sonen, Jesus Kristus, som vår frälsare genom tro, genom att lita på Kristus och Hans död för våra synder. Bara den här vägen kan vi komma fram till Gud - som en syndare som erkänner sina synder, som förkastar alla former av mänskliga frälsningsgärningar, som har fullständig tillit i Kristus och frälsningen som följd.

Om du har bestämd dig att ta emot Kristus som din Frälsare, då skulle du kanske vilja uttrycka din tro i Kristus med en liten bön som den som följer:

Käre Gud, jag vet att jag är en syndare och att ingenting jag gör kan föra mig till himmelen eller ge mig evigt liv. Jag tror på att Jesus Kristus dog för mig och återuppstod från de döda. Jag tar emot Honom i det här ögonblicket och betraktar Honom som min Frälsare och min enda väg till himmelen. Jag tackar dig för att Du gav mig evigt liv genom min tro på Din Son. I Jesus Kristus namn, Amen

Translated by Markus Laistner from the English.

,,Geld ist nicht alles im Leben, aber weitaus wichtiger als Alles andere

Dieser berühmte Ausspruch ist falsch, Geld ist nicht das Wichtigste im Leben.

Trotzdem sollte die Wichtigkeit von Geld nicht einfach abgetan werden. Einige Christen betrachten es als ,,ungeistig an Geld interessiert zu sein. Die reine Wahrheit ist aber wie auch immer, dass wir ohne Geld nicht leben können und genausowenig die Arbeit für Gott fortgeführt werden kann.

Würden Christen mehr von ihrem Geld für evangelistische Belange ausgeben, würde die Botschaft Jesu weit mehr Auswirkungen auf diese bedürftige Welt haben. Zum Wohle des Evangeliums genauso wie zu unserem Wohle, müssen wir lernen mit Geld umugehen.

Unsere christiliche Bezeugung hängt zum Teil auch von dem ordentlichen Umgang mit Geld ab. Der Christ, der seine Rechnungen nicht bezahlt, ist ein schlechter Botschafter für die rettende Kraft von Jesus Christus. Der Gläubige, dessen Finanzen ein Fiasko sind, ist ein schlechter Botschafter für die Weisheit und Führung durch Gott.

Der Ehemann und die Ehefrau die sich wegen Geld streiten, sind schlechte Botschafter für die Liebe und den Frieden des Heiligen Geistes. Geld ist Familienberater eines der grössten Problemfelder in der Ehe. Es wird geschätzt, dass mindestens 60 % aller verheirateten Personen schon einmal eine mehr oder minder schwere Auseinandersetzung wegen Geld hatten. Da so viel von unserer Fähigkeit mit Geld umzugehen abhängt, müssen wir lernen was Gottes Wort zu diesem Themam sagt.

Die Bibel weist nie darauf hin, dass es eine Sünde ist reich zu sei. Im Gegenteil. Einige der grössten Männer des Glaubens waren unter den reichsten Personen ihrer Zeit: Hiob, Abraham,David und Salomon.Es war Gott selber, der diesen Männern ihre Reichtümer gab, es ist also er, der den Reichtum verteilt. Während Geld an sich keine Sünde ist, ist die Liebe die am Geld hängt, die Wurzel alles Bösen. Menschen, die ihr Herz nur daurauf ausrichten, immer mehr Geld zu verdienen werden sich unter Umständen zu allem erniedrigen, um ihr Ziel zu erreichen.

Es ist der Hang zum Geld und den Dingen die man damit kaufen kann, der viele Ehen zerstört. Die Bibel sagt, dass Menschen die sich vornehmen Reichtümer anzuhäufen, sich selber eine Falle stellen. Die Unzufriedenheit mit dem was sie haben, erzeugt Spannungen und Konflikte mit den Menschen um sie herum. Die Schwierigkeiten in die sie bei der Jagd nach ,,der schnellen Mark kommen, bringt Schande und Kummer über die, die sie am meisten mögen.

Das Problem ist eigentlich eine Frage der Einstellung. Wir haben alle schon Menschen getroffen, die in den ärmlichsten Quartieren hausten, einfachstes Essen und Kleidung hatten und trotzdem glücklich waren. Sie haben gelernt, Glück in Gott und anderen zu finden, und mit dankbarem Herzen die wenigen Dinge zu geniessen die sie haben. Sie lehnen es ab, sich Gedanken zu machen über Dienge die sie nicht haben. Sie sind absolut überzeugt, dass das wirkliche Leben nichts damit zu tun hat, wie reich man ist.

Auf der anderen Seite haben wir alle auch schon Menschen getroffen, die ständig etwas Neues wollen.Glück scheint immer nur ,,einen Gegenstand den es zu kaufen gilt entfernt. Sie glauben glücklich sein zu können, wenn sie nur ein neues Schlafzimmer, die grössere Küche, den neuen Teppichboden, das Schwimmbad, ein Boot, ein 2tes Auto, einenn Farbfernseher oder einen Pelzmantel hätten. Doch wenn sie schliesslich das ,,eine Ding mehr haben, merken Sie, dass sie noch etwas brauchen um ,,absolut glücklich zu sein. Bevor sie es merken, ist das Leben vorbei und Sie haben die wirklichen Freuden des Lebens verpasst. Geniese was die Gott gegeben hat ! Denk nicht an Dinge die du nicht hast. So wirst du lernen die wirkliche Bedeutung von Glück zu erfahren.

Es ist natürlich schwierig im Zeitalter der Werbung, unsere Herzen von den materiellen Dingen fernzuhalten. Hausierer mit verrücktem neuen Dingen beschwatzen uns wo auch immer wir uns bewegen, und versichern uns, unsere Beliebtheit steigern zu können, unsere Anerkennung in der Gesellschaft zu sichern und uns in eine herrliche und sorgenfreie Welt der Ekstase zu führen, wenn wir nur ihre Produkte kaufen. Schon lange haben Sie uns überzeugt, dass ihre Produkte kein Luxus, sondern Notwendigkeiten sind. Wir müssen sie einfach haben ! Und so lenkt Satan unsere Zuneigung von den ,,Dingen über uns zu den ,,Dingen hier auf der Erde, und erzeugen so weiteren Stress für unsere eh schon belasteten Ehen.

Dieses ,,immer mehr haben-Gehabe kennzeichnet was die Bibel Sünde nennt. Die Sünde der Begehrlichkeiten ist in einer Reihe mit ausserehelichem Geschlechtsverkehr, Diebstahl und Trunkenheit zu nennen. Paulus lehrt uns dass Begehrlichkeit einem Götzendienst gleichkommt, einer Sünde die im Alten wie auch im Neuen Testament angepragert wird.

Wenn wir Gottes vollständigen Frieden in unseren Ehen haben möchten, müssen wir gegen unsere Begehrlichkeiten ankämpfen. ,,Man kann nicht Gott und dem Mammon dienen. Wenn wir den Durchbruch zu dieser Lebenseinstellung erreichen, werden viele der Geldprobleme in unseren Ehen gelöst da die meisten dieser Probleme auf das egoistische Verlangen nach materiellen Dingen des einen oder des anderen Partners zurückzuführen sind. Fast alle Geldprobleme können gelöst werden , wenn man lernt mit dem Geld das uns Gott anvertraut umzugehen. Zusätzlich zu der Aussage wie unsere Einstellung in Sachen Geld sein sollte, zeigt uns die Bibel gewisse Grundrichtlinien im Umgang mit Geld auf.

Die erste Grundregel die wir erwähnen sollten ist, dass wir dem Staat und unserem Gott ihren Anteil zuerst geben. Der Grund warum wir den Staat zuerst nennen ist darin begründet, dass die Steuern durch den Staat eingezogen werden, bevor wir das Geld jemals sehen. Wir zahlen die Steuern zuerst, ob wir wollen oder nicht.

Christus erwähnte den Staat ebenfalls als erstes: ,,Gib dem Kaiser was dem Kaiser gebührt, und Gott was Gott gebührt. Trotzdem beschweren sich viele von uns Steuern zahlen zu müssen, obwohl unser Herr Jesus selber dem Staat das Recht gab diese zu erheben.

Der Apostel Paulus fügte folgende Ermahnung hinzu: ,,Zahlt eure Steuern ..Zahlt jedem was ihm zusteht, zahlt eure Steuern und Zölle,gehorcht euren Vorgesetzten und ehrt und respektiert all jene, denen es zusteht. Er sagte auch, dass wir ehrlich gegen jedermann sein sollen. Dies würde auch das Ausfüllen der Steuererklärung betreffen, und zwar so, als würde und der Herr Jesus selber über die Schultern schauen. Tatsächlich tu er das auch !!!

Wenn unsere Verpflichtungen dem Staat gegenüber abgegolten sind, wenden wir uns Gottes Teil zu. Wenn du sagst: ,,Wenn wir unsere Schulden bezahlt haben, können wir geben was wir sollten oder ,,Wenn wir unsere Lohnerhöhung bekommen, werden wir in der Lage sein einen entsprechenden Anteil abzugeben, dann wirst du wahrscheinlich nie soviel geben wie du solltest. Du hast deine Werte umgekehrt. Die wichtigste Sache auf dieser Welt ist das Werk Jesus Christus' und dies muss dass Wichtigste in unserem Leben sein, wenn wir mit Jesus eins sein wollen.Das bedeutet auch, dass dieses Werk bei unseren Gehaltsschecks an erster Stelle stehen muss. Gott sollte seinen Teil erhalten, bevor irgendetwas anderes bezahlt wird, sogar dann, wenn wir etwas opfern müssen was wir gerne hätten, um ihm seinen Teil zu geben.

Einige bekennende Christen geben mehr Geld für Hundefutter,Tabak,Erholung und Hobbies aus, als für die Arbeit des Herrn. Christus sagt: ,,Wo euer Schatz ist, ist auch euer Herz. Er baut auf der Tatsache auf, dass wir nur für Dinge Geld ausgeben die wir lieben. Wenn wir zum Beispiel jeden übrigen Cent für unsere Häuser ausgeben, werden wir unsere Häuser irgendwann mehr lieben als den Herrn, und das ist Götzendienst. Es ist für Gott genauso ekelerregend wie wenn wir uns vor Holz- oder Steinbildern beugen würden.Wenn wir leben um unseren Besitz zu vergrössern, wenn wir jeden Euro in Aktien und Fonds stecken, wird es nicht mehr lange dauern bis wir diese Blätter Papier mehr lieben als Jesus Christus und seine Arbeit.

Umgekehrt, wenn wir dem Herrn opfern, wächst unsere Liebe zu seiner Arbeit. Wir werden leben, um zu sehen wie Seelen zu Christus finden, wir werden sehr genau auf die Bedürfnisse von Missionaren achten, wir werden beim Gebetsdienst teilnehmen wo die Kraft für ihr tun entsteht. Wo unser Schatz ist, ist unser Herz .....

Vielleicht fragst du dich, wieviel du geben solltest. Dies ist eine Sache zwischen dir und dem Herrn. Die Bibel spricht viel vom ,,Zehnten, und das könnte ein guter Anhaltspunkt sein. Es ist schwer vorzustellen, dass die meisten Menschen in diesem reichen Land nicht wenigstens so viel für die Arbeit des Herrn geben können, wenn ihre sonstigen Ausgaben klug geplant sind.

Wenn du versuchst den ,,Zehnten zu geben, machst du wahrscheinlich eine aufregende Entdeckung. Du wirst merken, dass dich die verbliebenen 90% viel weiter bringen als der ursprüngliche Gehaltsscheck. Der Herr zeigt einen Weg, auf dem Opfergaben auch für den Geber angenehm sind. Natürlich sollten wir in diesem Zeitalter Gottes grenzenloser Gnade 10% nicht als die Obergrenze unserer Gaben ansehen. Viele Christen können sehr viel mehr geben.

Unsere Gaben sollten proportional zu Gottes Segen sein, und für einige von uns bedeutet dies mehr als ein Zehnt. Aber der Punkt ist, die Summe zu geben für die man sich betend entscheidet un diese zuerst zu geben.

Der zweite biblische Grundsatz für den Umgang mit Geld, ist eine bestimmte Summe zu sparen. Dies beinhaltet als erstes Geld um Dinge zu kaufen, von denen wir Glauben Gott will, dass wir sie haben. Es ist besseres Verwalten von Gottes Geld, wenn man dieses auf die Bank bringt und Zinsen erhält, als das Geld sofort auszugeben und Zinsen zu bezahlen.

All unser Geld gehört Gott und wir sind verantwortlich für jeden Cent den wir ausgeben, nicht nur für die Summe die wir für seine Arbeit ausgeben. Es ist keine Sünde sofort etwas zu kaufen. Mit grossen Dingen wie Häusern ist es gewöhnlich auch nötig. Die die es ablehnen Geld zu leihen zitieren gewöhnlich zu ihrer Verteidigung Paulus: ,,Schuldet niemand etwas.

Aber Paulus sagt nur, dass wir nicht fortfahren sollen mit ,,anderen Geld zu schulden, d.h. Wir sollen unsere Schulden zurückzahlen. Das verbietet uns nicht Dinge sofort zu kaufen. Bevor du etwas kaufst, prüfe die ganze Situation vor Gott. ,,Brauche ich das wirklich sofort ? oder bin ich ein besserer Verwalter Gottes wenn ich noch eine Weile auf das Ziel hin spare ?. Viele Sachen kann man auch ohne diese Dinge machen, bis wir genug zusammengespart haben um sie bar zu bezahlen.

Unsere Ersparnisse können auch langfristige Investitionen beinhalten. Ich kenne Christen, die nicht an das Sparen für die Zukunft glauben. Sie sagen, der Herr sorgt für sie, und es gibt somit keinen Grund zu sparen. Aber der Herr sorgt für uns durch kluges planen und geistlich ausgerichtete Investitionen. Paulus erwähnt Eltern, die für ihre Kinder vorsorgen.

Er erinnert uns beneso an unsere Verantwortung, für unsere eigenen Haushalte zu sorgen. Ersparnisse können als Notgroschen dienen, als Vorsorge für die Ausbildung der Kinder , oder für den Familenbesuch eines Missionsfeldes. Regelmässiges Sparen, kluge Investitionen und adäquate Lebensversicherungen sind besonders hilfreich, wenn der Herr zulässt, dass der Ehemann von seiner Familie genommen wird.

Ein kluger Verwalter des Geldes Gottes stellt ausserdem sicher dass er ein Testament macht. Egal wie jung du bist, oder wie wenig du auch immer verdienst, ein Testatment kann deinen Geliebten viel Schmerz und Verlust ersparen. Du könntest ausserdem den Vorteil entdecken, an die Arbeit des Herrn in deinem Testament zu erinnern.

Christus's Parabel von den Talenten verzeiht mit Sicherheit die Idee Geld zu investieren um Ziele zu erreichen. ,,Hättest du das Geld wenigstens auf die Bank gebracht, dann hätte ich wenigstens Zinsen bekommen.

Die Verurteilung von Wucher in der Heiligen Schrift verbietet nicht Zinsen für unser Geld zu erhalten. Das Wort ,,Wucher weist auf das Verlangen von exzessiven Zinden hin, vor allem denen gegenüber, die am wenigsten in der Lage sind diese zu bezahlen. Es macht Sinn Gottes Geld arbeiten zu lassen um mehr Geld für Gottes Lobpreis einsetzen zu können.

Wieviel sollen wir sparen ? Nochmal, dies ist eine Sache zwischen jedem Individuum und Gott. Ich denke, dass weniger als 10% von unserem Einkommen für alle Facetten des Sparens nicht sehr hilfreich sind. Wenn der Prozentsatz zu hoch wird, müssen wir uns mit der Anschuldigung auseinandersetzen Geld zu horten, welches wir besser für wohltätige Zwecke wir der Verbreitung der Evangelien ausgeben könnten. Entscheide diech für einen vernünftigen realistischen Prozentsatz welcher dir genug für ein bescheidenes Leben ohne Sorge lässt und lege dann diese Summe vertrauensvoll beiseite.

Auf dieses Modell auf einem moderaten Niveau aufbauend, wirst du auch davon abgehalten ein Sklave deines Bankkontos zu werden. Viele Menschen sind auch so von der Zukunft verängstigt, dass sie geizig werden und jeden Cent zusammenklaupen und am Ende selber und ihr Umfeld arm machen. Wie die Leute welche immer noch etwas Neues brauchen, brauchen diese Menschen immer noch ein bischen mehr Geld auf der Bank um sich sicher zu fühlen. Das Leben geht an ihnen vorbei bevor sie merken, dass sie das Leben und die Dinge die Gott ihnen gibt, nie geniesssen konnten.

Nach dem Geben des entsprechenden Teils an den Staat und für Gott, und dem anschliessenden Zurücklegen einer kleinen Summe, bleibt die letzte Regel mit dem Rest unseres Einkommens leben zu können. Wir müssen sicherstellen, dass unsere regelmässigen Ausgaben nicht die Summe übersteigen, die uns noch übrigbleibt.

Die Ermahnung niemandem etwas zu schulden verlangt dies offensichtlich. Wenn du fühlst dass der Herr dir erlaubt etwas sofort zu kaufen, dann stelle sicher dass dies bezahlt werden kann ohne mehr als dein verbliebenes Geld auszugeben. Verweigere dich etwas zu kaufen, was deine Möglichkeiten übersteigt.

Ein Budget ist hilfreich, aber hänge dich nicht so sehr an das Budget dass du bei jeder leichten Anpassung sorgenvoll wirst. Schlussverkäufe helfen auch dein Geld besser enzusetzen. Menus zu planen und nur das Essen zu kaufen welches du brauchst, helfen dir im Lebensmittelgeschäft zu sparen. Wenn du dort bist, denke auch daran, dass manche Marken billiger sind als andere.

Du brauchst nicht immer das Beste zu kaufen. Es gibt viele Bücher die dir helfen das meiste aus jedem Euro zu machen. Nimm dir die Zeit, diese als Teil deiner ,,christlichen Verwaltertätigkeit zu lesen.

Es ist anzuraten ein Haushaltsbuch zu führen, so dass du weist, für was du dein Geld brauchst. Ob der Ehemann oder die Ehefrau die Scheks unterschreibt ist nicht annährend so wichtig, wie zu wissen für was das Geld ausgegeben wurde. Die einzige Ausnahme sollte eine kleine Summe sein, die der Ehemann und die Ehefrau ohne Buchführung ausgeben können sollten. Manchmal nehmen sich Ehemänner die Freiheit Geld für privates Vergnügen auszugeben, verweigern aber ihren Frauen das selbe Privileg. Seit fair untereinander.

Wenn du diesen einfachen Finanzprinzipien folgst, werden deine Rechnungen bezahlt, dein Zeugnis bewahrt, deine Ehe verbessert und dein Erlöser geehrt sein.