MENU

Where the world comes to study the Bible

2. Wstęp do Nowego Testamentu

Nowy Testament jest zapisem wydarzeń historycznych, „dobrą nowiną” wydarzeń ratującego życie Pana Jezusa Chrystusa- Jego życia, śmierci, zmartwychwstania, wniebowstąpienia i kontynuacji Jego dzieła w świecie- co jest wyjaśnione i stosowane przez apostołów, których On wybrał i przysłał na świat. Nowy Testament jest też wypełnieniem tych długo oczekiwanych wydarzeń Starego Testamentu. Ponadto jest on świętą historią, która w przeciwieństwie do historii świeckiej, została napisana pod natchnieniem i kierunkiem Ducha Świętego. Oznacza to, że tak jak Stary Testament jest chroniony od ludzkiego błędu i posiada boski autorytet dla współczesnego kościoła, jak i przez całe dzieje ludzkie aż do powrotu samego Pana.

Pochodzenie i znaczenie terminu „Nowy Testament”

Nasza Biblia jest podzielona na dwie części, które nazywamy Starym i Nowym Testamentem, lecz co to dokładnie oznacza? Greckie słowo „testament” diaqhkh (łac. Testamentum), oznacza „wola, testament lub przymierze”. Najlepszym tłumaczeniem, ze względu na związek z Nowym Testamentem, jest Przymierze. Odnosi się ono do nowego porządku zorganizowanego przez jedną grupę, do którego mogą dołączyć inni, kiedy zaakceptują przymierze. Użyte jako Przymierze Boga, przydziela nowy związek do którego człowiek może zostać włączony przez Boga. Stary Testament lub Przymierze jest przede wszystkim zapisem stosunków Boga z Izraelitami opartych na Przymierzu z Mojżeszem zawartym na Górze Synaj. Z drugiej jednak strony, Nowy Testament lub Przymierze (oczekiwane w Jeremiasz 31:31 i ustanowione przez Pana Jezusa, 1 Kor. 11:25), opisuje nowy porządek Boga z ludźmi z różnych plemienia i mówiącymi różnymi językami, oraz ludźmi i narodem, którzy zaakceptują zbawienie w oparciu o wiarę w Chrystusa.

Stare przymierze objawiło świętość Boga w świetle sprawiedliwości i obiecało nadejście Wybawiciela; nowe przymierze pokazuje świętość Boga w Jego prawym Synu. Nowy Testament zawiera więc te pisma, które objawiają treści dotyczące tego nowego przymierza.

Przesłanie Nowego Testamentu jest skoncentrowane na (1) Osobie, która oddała Siebie za odpuszczenie grzechów (Mat. 26:28) i (2) ludziach (Kościele), którzy otrzymali Jego zbawienie. Dlatego też centralnym tematem Nowego Testamentu jest zbawienie. 2

Nazwy Stare i Nowe Przymierze zostały początkowo stosowane w odniesieniu do dwóch związków, w które Bóg wszedł z ludźmi, a potem w odniesieniu do ksiąg, które zawierały zapis tych dwóch związków. „Nowy Testament jest boskim traktatem, na warunkach którego Bóg otrzymał nas buntowników i wrogów by zawrzeć z Nim pokój.”3

Boskie przygotowanie na Nowy Testament

W czasie Nowego Testamentu, Rzym był dominującą potęgą światową i sprawował władzę nad większą częścią świata starożytnego. Mimo to, w małym mieście w Palestynie, w Betlejem w Judei, urodził się ten, który zmieni świat. Jeżeli chodzi o tę Osobę, Apostoł Paweł napisał: „Lecz kiedy nadeszła pełnia czasu, Bóg zesłał Swego Syna, urodzonego z kobiety, urodzonego zgodnie z prawem (np. Starym Przymierzem)”. Za pomocą kilku wyjątkowych i cudownych sposobów Bóg przygotował świat na przyjście Mesjasza. Kilka czynników przyczyniło się do tego przygotowania.

Przygotowanie poprzez naród żydowski

Przygotowanie na nadchodzącego Chrystusa jest opowieścią Starego Testamentu. Żydzi byli wybrani przez Boga ze wszystkich narodów, by zostać cenioną własnością jako królestwo księży i naród święty (Wj. 1:5-6). W tym znaczeniu, rozpoczynając od obietnic Boga danymi patriarchom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi (Rdz.12:1-3; Rzym.9:4), byli oni opiekunami Słowa Boga (Stary Testament [Rzym.3:2]), a także drogą Odkupiciela (Rdz. 12:3; Gal. 3:8; Rzym. 9:5). Dlatego też Stary Testament był pełny Chrystusa i oczekiwał Jego nadejścia jako cierpiącego i wychwalonego Zbawiciela. Ponadto, nie tylko proroctwa te były liczne, ale także dokładnie podawały szczegóły pochodzenia Mesjasza, miejsce urodzenia, warunki panujące w czasie jakim się urodzi, życie, śmierć i nawet Jego Zmartwychwstanie.

Mimo, że Izrael był nieposłuszny i został wzięty w niewolę w osądzie Boga za twardość serca, Bóg pomimo tego przeniósł jego pozostałość do ojczyzny po siedemdziesięciu latach, tak jak obiecał w czasie przygotowań na przyjście Mesjasza. Mimo, że minęło czterysta lat od czasu napisania ostatniej księgi Starego Testamentu i mimo, że klimat religijny był pełen faryzeuszostwa i hipokryzji, obecny był w powietrzu duch oczekiwania na Mesjasza i pozostali ludzie oczekiwali na Mesjasza.

Przygotowanie poprzez język grecki

Olbrzymie znaczenie ma to, że kiedy Chrystus, ten, który przybył, by zostać Zbawicielem świata i ten który zesłał swoich apostołów na koniec świata, aby głosili ewangelię (Mat. 28:19-20), miało miejsce, to co A.T. Robertson nazwał „mową świata”. 4 Było to rezultatem podbojów i aspiracji Aleksandra Wielkiego, syna króla Filipa z Macedonii, który ponad trzysta lat przed narodzeniem Chrystusa przebył świat starożytny, podbijając narody jeden po drugim. Jego pragnieniem było, by istniał jeden świat i jeden język. W następstwie jego podbojów, uczynił język grecki lingua franca, wspólnym językiem, a kulturę grecką modelem myśli i życia. Mimo, że jego imperium miało krótki żywot, rozpowszechniony grecki język przetrwał.

Znaczenie odgrywa fakt, że mowa grecka pozostała jedna, a nie w postaci wielu dialektów, które rozprzestrzeniły się, kiedy Rzymianie podbili świat. Język rozpowszechniony przez armię Aleksandra na Wschodzie, przetrwał po podziale królestwa i spenetrował wszystkie części rzymskiego świata, nawet sam Rzym. Paweł napisał kościół w Rzymie po grecku, a Marek Aureliusz, cesarz rzymski, napisał swe Medytacje... po grecku. Był to język nie tylko listów, ale także i handlu i życia codziennego.5

Ważne jest w tym miejscu, ze Bóg działał przygotowując świat na wspólny język, który był niezrównanym sposobem komunikacji jasności i precyzji w głoszeniu przesłania o Zbawicielu. Rezultatem tego księgi Nowego Testamentu zostały napisane we wspólnym języku tamtych czasów, Koine greckim. Nie zostały napisane po hebrajsku lub aramejsku, mimo, że wszyscy autorzy Nowego Testamentu oprócz Łukasza, który był niemojżeszowego wyznania, byli Żydami. Koine grecki stał się językiem obcym, którym prawie wszyscy się posługiwali.

Przygotowanie poprzez Rzymian

Bóg nie zakończył jeszcze przygotowania świata na przyjście Zbawiciela świata. Kiedy Chrystus urodził się w Palestynie, Rzym rządził światem. Palestyna podlegała Rzymowi. Rzym ponad wszystko był znany z nacisku jaki wywierał na prawo i porządek. Najdłuższa, najkrwawsza wojna domowa w historii Rzymu wreszcie się zakończyła za czasów panowania Augusta Cezara. Rezultatem zakończenia ponad stuletniej wojny domowej było znaczące przesunięcie się granic Rzymu. Ponadto, Rzymianie zbudowali system dróg, który wspólnie z ochroną armii, która często patrolowała drogi, co znacznie przyczyniło się do poczucia spokoju i bezpieczeństwa, z którym podróżni przemierzali imperium rzymskie wzdłuż i w szerz. August był pierwszym Rzymianinem, który nosił królewską purpurę i koronę jako znak tego, że był wyłącznym władcą imperium. Był on powściągliwy, mądry i zainteresowany dobrem swoich ludzi. Wraz z nim nadszedł czas pokoju i zamożności, co uczyniło Rzym bezpiecznym miejscem do zamieszkania i podróżowania. Zapoczątkowało to okres zwany „Pox Romana”, pokój Rzymu (27 p.n.e.-180 n.e.). Obecnie, za sprawą licznych osiągnięć Augusta, wiele osób mówi, że kiedy on się narodził, bóg się narodził. W tych warunkach narodził się Ten, który był i jest z pewnością źródłem prawdziwego pokoju osobistego i trwającego pokoju na świecie, w przeciwieństwie do tymczasowego i fałszywego pokoju, który mogą uczynić ludzie – bez względu na to jak są mądrzy, dobrzy, czy wybitni. On był prawdziwym Bogiem, Bogiem-Człowiekiem, a nie człowiekiem nazwanym Bogiem. Obecność władzy i prawa Rzymian pomogła przygotować świat na Jego życie i posługę kapłańską oraz na ty, by ewangelia mogła być głoszona.

Marek 1:14-15: A potem, gdy Jan został uwięziony, przyszedł Jezus do Galilei, głosząc ewangelię Bożą I mówiąc: „Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii”.

Świat religijny w czasie Nowego Testamentu

Zanim przejdziemy do omówienia Nowego Testamentu, pomocne jest poznanie ogólnego obrazu tego, jaki był świat religijny w czasie, kiedy nadszedł Zbawiciel i kiedy kościół został wysłany w świat. W czasie czytania słów Merrill Tenneya, przyjrzyj się ogromnemu podobieństwu do dzisiejszego świata. Przesłanie Zbawiciela objawione w Nowym Testamencie jest jak oddech świeżym powietrzem po pobycie w wypełnionym dymem pokoju.

Kościół chrześcijański narodził się w świecie wypełnionym współzawodniczącymi ze sobą religiami, które być może znacznie się od siebie różniły, ale wszystkie posiadały jedną cechę – walkę, by dotrzeć do boga lub bogów, którzy pozostawali nieosiągalni. Oprócz judaizmu, który nauczał, ze Bóg sam ujawnił się patriarchom, Mojżeszowi i prorokom, nie było wiary, która wyrażałaby się z przekonaniem na temat objawienia boskiego, czy posiadała prawdziwe pojęcie grzechu i zbawienia. Ówczesne standardy etyczne były powierzchowne, mimo idei i przemyśleń niektórych filozofów, którzy, kiedy rozważali na temat zła i cnoty, nie mieli ani leku na zło ani dynamiki, by stworzyć cnotę.

Nawet w judaizmie, objawiona prawda została zaciemniona przez zasklepienie się tradycji lub przez zaniedbanie...

Pogaństwo i wszystkie religie oprócz wiedzy o i wiary w słowo Boże zawsze wytwarzają parodię i wypaczenie prawdziwego objawienia Boga człowiekowi. Zachowują one podstawowe elementy prawdy, lecz przekręcają je w fałsz. Boska suwerenność staje się fatalizmem; łaska staje się pobłażaniem sobie; prawość staje się uleganiem samowolnym zasadom; wielbienie Boga staje się pustym rytuałem; modlitwa staje się egoistycznym błaganiem; zjawiska nadprzyrodzone degenerują się w przesądy. Konsekwentny nieład wierzeń i wartości zostawia złowieka wędrującego po labiryncie niepewności. Dla niektórych własna wygoda stała się dominującą filozofia życia; jeśli nie ma całkowitej pewności, nie może być stałych zasad, które kierują zachowaniem; jeśli nie ma stałych zasad, człowiek musi żyć tak dobrze jak tylko potrafi wykorzystując każdy moment. Sceptycyzm zwyciężył, starzy bogowie stracili swoją władzę, a żadni nowi bogowie się nie pojawili. Liczne sekty nowatorskie nadciągnęły do imperium i stały się modą wśród dyletanckich bogaczy, czy ucieczką dla zdesperowanych biedaków. Ludzie w znacznym stopniu zatracili poczucie radości i przeznaczenia, które by czyniło ludzkie życie warte zachodu.6

Kompozycja i układ Nowego Testamentu

Nowy Testament składa się z dwudziestu siedmiu ksiąg napisanych przez różnych autorów. W oparciu o ich charakterystykę literacką, są one często podzielone na trzy główne grupy-

1. Historyczna (pięć ksiąg, Ewangelie, Dzieje Apostolskie)

2. Listy Apostolskie (21 ksiąg, od Rzymian do Judy)

3. Prorocza (jedna księga, Objawienie).

Dwie poniższe tabele ilustrują podział i centralne tematy tej klasyfikacji ksiąg Nowego Testamentu.7

Kolejność ksiąg Nowego Testamentu

Jak widzieliśmy w poprzedniej klasyfikacji, kolejność ksiąg Nowego Testamentu jest bardziej logiczna niż chronologiczna. Ryrie wyjaśnia:

Najpierw są Ewangelie, które zapisują życie Chrystusa, potem Dzieje, które opisują historię szerzenia się chrześcijaństwa; potem listy, które pokazują rozwój doktryn kościoła wspólnie z jego problemami, a w końcu wizja drugiego nadejścia Chrystusa w Objawieniu. 8

Mimo, że biblijni uczeni różnili się co do daty, kiedy księgi Nowego Testamentu zostały napisane, ich kolejność była w przybliżeniu taka jak poniżej:

Księga

Data (n.e )

Księga

Data (n.e. )

Jakub
Galacjanie
1 & 2 Tesaloniczanie
Marek
Mateusz
1 Koryntianie
2 Koryntianie
Rzymianie
Łukasz
Dzieje Apostolskie
Kolosanie, Efezjanie

45-49
49
51
50s or 60s
50s or 60s
55
56
57-58
60
61
61

Filipianie, Filemon
1 Piotr
1 Tymoteusz
Tytus
Hebrajczycy
2 Piotr
2 Tymoteusz
Juda
Jan
1, 2, 3 Jan
Objawienie

63
63-64
63-66
63-66
64-68
66
67
68-80
85-90
85-90
90-95

Zbiór ksiąg Nowego Testamentu

Początkowo, księgi Nowego Testamenty krążyły oddzielnie. Z czasem zebrano je razem, by stworzyć to, co znamy teraz jako Nowy Testament, część kanonu Pisma Świętego. Przez ochronę Boga, nasze dwadzieścia siedem ksiąg zostało odłączone od innych pism z czasów wczesnego kościoła. Księgi zostały zachowane jako część kanonu Nowego Testamentu z powodu ich inspiracji i autorytetu apostołów. Ryrie ma znakomite podsumowanie tego procesu:

Po tym, jak zostały napisane, indywidualne księgi nie zostały natychmiast zebrane w kanon lub zbiór dwudziestu siedmiu ksiąg, które składają się na Nowy Testament. Grupy ksiąg jak listy Pawła i Ewangelie zostały zachowane przez kościoły lub ludzi, do których zostały wysłane i stopniowo wszystkie dwadzieścia Siedem ksiąg zebrano i oficjalnie uznano przez kościół jako całość.

Proces ten zajął około 350 lat. W drugim wieku obieg ksiąg, które promowały herezję uwydatnił potrzebę odróżnienia prawdziwego Pisma Św. od innej literatury chrześcijańskiej. Powstały nawet teksty, które miały zdecydować, które księgi powinny być w nim zawarte. (1) Czy księga została napisana lub zatwierdzona przez apostoła? (2) Czy jej zawartość ma duchową naturę? (3) Czy dała ona dowód na bycie zainspirowaną przez Boga? (4) Czy została ona powszechnie przyjęta przez kościoły?

Nie wszystkie dwadzieścia siedem ksiąg, które zostały w końcu uznane jako kanoniczne, były zaakceptowane przez wszystkie kościoły we wczesnych wiekach, lecz nie oznacza to, że te księgi, które nie zostały natychmiast lub powszechnie przyjęte były nieprawdziwe. Listy zaadresowane do indywidualnych osób (Filemon, 2 i 3 Jan), nie krążyłyby tak daleko, jak te wysłane do kościołów. Księgi, nad którymi najdłużej dyskutowano to: Jakub, 2 Piotr, 2 i 3 Jan i Filemon. W końcu jednak zostały one włączone i kanon został zatwierdzony przez synod w Kartaginie w 397 n.e.

Mimo, że żadna z oryginalnych kopii pism, które składają się na Nowy Testament nie przetrwała, istnieje ponad 4500 greckich rękopisów wszystkich części tekstu, a także 8000 rękopisów łacińskich i przynajmniej 1000 innych wersji, na które księgi zostały przetłumaczone. Uważne badanie i porównanie tych wielu kopii dało nam wierny i godny zaufania Nowy Testament.9


2

3 J. Greshem Machen, The New Testament, An Introduction to Its Litereature and History (Nowy Testament, wstęp do jego literatury i historii), wydany przez W. John Cook, The Banner of Truth Trust, Edynburg, 1976, str. 16.

4 A.T. Robertson, A Grammar of the Greek New Testament in the Light of Historical Research ( Gramatyka greckiego Nowego Testamentu w świetle badań historycznych), Wydawnictwo Broadman, Nashville, 1934, str. 54

5 Robertson, str. 54

6 Merrill C. Tenney, New Testament Times (Czasy Nowego Testamentu), Eerdemans, Grand Rapids, 1965, str. 107-108.

7 Pierwsza tabela pochodzi z Ryrie Study Bible, Expanded Edition (Ryrie’go Studia nad Biblią, Wersja Rozszerzona), Charles Caldwell Ryrie, Moody, str. 1500

8 Ryrie, str. 1498.

9 Ryrie, str. 1499.

Related Topics: Canon

Report Inappropriate Ad