Tekens aan de wand

Translated by Michael Luyckx.

Ben je ooit op een verkeerd adres beland voor een vergadering? Echt aan een verkeerde deur gestaan, ze geopend en onschuldig binnen gewandeld om, tot het afgrijzen van iedereen aanwezig, tot de ontdekking te komen dat je onbewust het verkeerde huis binnenstapte? Kan je je inbeelden hoe de inwoners zich voelden toen ze hulpeloos aanschouwden hoe een totale vreemdeling hun huis kwam binnen gewandeld? Kan je je voorstellen hoe het schaamrood je naar de wangen steeg toen je je vergissing realiseerde?

Onze kerk houdt wekelijkse gebedswaken. Ze beginnen om 6 uur ‘s morgens op Maandag ochtend in het huis van een van onze ouderlingen of leiders. Hier in Canada is het in Maart nog donker om 6 uur ‘s ochtends. Een van mijn vrienden was op weg naar een van onze gebedswaken in een huis waar hij reeds ettelijke keren was geweest. Het huis staat in een wijk waar alle huizen nogal op elkaar lijken. Om tien voor zes parkeert hij zijn wagen, stapt uit en wandelt hij, zich de slaap uit de ogen wrijvend en de sneeuwhopen omzeilend, de oprit op.

Ik mis misschien enkele details, maar in het algemeen verloopt het verhaal aldus: Mijn vriend beseft dat er een nieuwe wagen op de oprit staat. Aanwijzing # 1: “Wauw,” mijmert hij, “Jordy heeft zich een nieuwe wagen aangeschaft.”. Dan bemerkt hij de garage poort. In het straatlicht merkt hij dat de garage poort een andere kleur heeft. Teken #2. “Jordy heeft de garage geschilderd dit week einde. Hij is druk bezig geweest!”. Wanneer hij verder wandelt tot aan de voordeur, ziet hij dat ook deze deur anders is. Aanduiding #3. Wanneer hij de deur opent en binnenwandelt, merkt hij nogmaals op dat ook de inkomhal er wel wat anders uitziet. Teken #4. Hij gaat echter aan al deze tekens, inclusief andere kleuren en schilderijen, voorbij en loopt rechttoe rechtaan naar teken nummer zoveel in de keuken. Een persoon die hem aankijkt vanuit haar badjas! Op dat ogenblik valt zijn droom uiteen en wordt de nachtmerrie werkelijkheid. Ik moet echter toegeven, ik heb nog nooit zo hard gelachen als toen ik dit verhaal voor het eerst hoorde!

Soms blijven we in onze fouten geloven, ongeacht hoeveel aanwijzingen we ook mogen ontvangen. In onze beschaving van vandaag blijven we geloven dat God niet bestaat, ongeacht hoeveel tekens aan de wand Hij ons ook mag tonen. We zijn er absoluut van overtuigd dat we de feiten juist interpreteren. Maar we zijn fout. En het probleem is niet dat er niet genoeg aanwijzingen zijn! In Gods wereld overtreft het aanbod altijd de vraag.

We leven in een wereld gekarakteriseerd door een explosie aan informatie die de aanwijzingen in een ogenblik verdubbelt of verdrievoudigt. De leeftijd van een universiteitsdiploma maakt het papier waarop het geschreven is in een oogwenk overbodig. Maar mensen lijken meer verward dan ooit over de belangrijke levensbeschouwingen. “Wat is geluk?” “Wat heeft betekenis” “Waarom geef ik toe aan het materialisme?” En de meest belangrijke vraag van alles “Bestaat God?” Het lijkt wel of we een geautomatiseerde wereld bouwen waaraan wij, vermits we geen machines zijn, nooit deel zullen hebben. En het lijkt erop alsof ook God geen deel aan deze wereld heeft.

Laat ons de wetenschap als voorbeeld nemen. Sommige wetenschappers betogen dat we slechts aan het begin van de explosie aan kennis staan, oftewel dat we aan het begin staan van een lawine aan aanwijzingen die God onze richting zal sturen. Merendeels natuurlijk geloven zij niet dat God iets met deze aanwijzingen te maken heeft, maar dat is net de essentie van mijn anekdote hierboven.

Desondanks vertonen de domeinen van astrofysica en wiskunde, twee richtingen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, in vele opzichten en in vergelijking met de afgelopen jaren, een snelle vooruitgang in wetenschappelijke aanwijzingen die ons van een evolutionair beeld naar een idee van Schepper leiden.

In het algemeen aanvaarden astrofysici nu dat het duidelijke middelpunt van het heelal niet bepaald kan worden. Het had ergens een begin en is oneindig. Dit is merendeels te danken aan het grondbrekende werk van de Duitse fysicus Albert Einstein en zijn theorema van de algemene en speciale relativiteit. Stephen Hawking en anderen ontwikkelden Einsteins vergelijkingen later tot ze niet alleen energie en materie omvatten maar ook tijd en ruimte. Aldus opende Einstein de deur voor de studies in de zgn. Grote Geünificeerde Theorie.

Onderzoek uit de late jaren 90 heeft bewezen dat de vier krachten in de fysica (elektromagnetisme, de zwakke en sterke nucleaire wisselkrachten, en aantrekkingskracht) kunnen gecombineerd worden. Aanvankelijk bewees de supersymmetrie dat elektromagnetisme kan gecombineerd worden met de zwakke en sterke nucleaire wisselkrachten. Dat liet alleen de aantrekkingskracht open voor integratie in deze theorie. Dit werd gerealiseerd in 1994 toen, dankzij baanbrekende resultaten in wiskunde en wetenschap, de aantrekkingskracht op een consistente wijze werd geïntegreerd in de Grote Geünificeerde Theorie. Een van de meest toonaangevende elementen die deze ontdekking mogelijk maakte, was het idee dat er misschien meer dimensies zijn dan de vier die we direct kunnen waarnemen. De Grote Geünificeerde Theorie met zijn idee van “supersnaar” elementen en “massaloze zwarte gaten” hebben alleen zin in een tien-dimensionele realiteit.¹

De bekende theoloog/dokter Albert Schweitzer vatte onze situatie vrij scherpzinnig samen:”Wanneer we meer kennis vergaren, worden de dingen niet duidelijker, ze worden meer mysterieus”. Weinig andere uitspraken zijn meer profetisch dan deze.

Het probleem is dus niet zodanig een gebrek aan aanwijzingen voor Gods bestaan. Maar zolang we niet beseffen dat we deze tekens aan de wand verkeerd interpreteren en dat we op de verkeerde oprit van het verkeerde huis staan, zullen deze ideeën verwarrend blijven. De verschillende atheïstische stromingen, ondersteund door de verscheidene versies van evolutionaire leringen, zullen ons altijd in de verkeerde richting leiden. Het is tijd dat we uit onze droom ontwaken, vooraleer het een nachtmerrie wordt!

Het lijkt erop dat we God tussen hamer en aanbeeld zetten. Als Hij aan ons zou verschijnen in al Zijn glorie, wat Hij ongetwijfeld ooit zal doen, dan zouden we verontwaardigd roepen dat “Hij ons dwingt” en geen keuze laat. Maar als Hij ons dagelijkse aanwijzingen en tekens geeft, roepen we “Niet genoeg bewijzen God, niet genoeg informatie!”. Ik vraag me af of, net zoals mijn vriend op weg naar de gebedswake, het probleem niet zijn oorsprong vindt in de kwaliteit en kwantiteit van de aanwijzingen, maar eerder in ons!

Ik begrijp ten volle dat er een flinke stap vereist is om van fundamenteel deïsme, via Christelijk deïsme naar het volle geloof dat God zich geopenbaard heeft in Jezus Christus, over te stappen. Maar als je een van de vele mensen mocht zijn die ervan overtuigd zijn dat er genoeg tekens aan de wand zijn, dan mag je je geloof in God niet door alle “neen”-zeggers laten belemmeren.

Bovendien, als je in God gelooft, de Ene en Enige Schepper van het heelal, dan nodig ik je uit om de aanspraken van Jezus Christus te overwegen. “God zien in de schepping” is slechts de eerste stap van een verbazingwekkend avontuur dat je maar halfweg naar de eindbestemming brengt. Je hebt de andere vluchten nodig om de volledige reis naar de Heilige Stad af te leggen.

We kunnen Gods macht, wijsheid en onafhankelijkheid leren door de geschapen natuur, maar we leren over zijn liefde, genade en barmhartigheid door Jezus Christus (Zijn goedheid, kruis en verrijzenis). Twee afzonderlijke hoofdstukken als het ware in Gods verhaal over Hemzelf en Zijn schepping. Wanneer God deze twee voor ons samenbrengt vallen de schellen ons van de ogen en is ons driedimensioneel zicht hersteld. Hij wiens handen we zien in de dagelijkse schepping, is dezelfde als Hij die gestorven is en verrezen, en wiens aangezicht we zien in Jezus Christus.

Jezus maakte de aanspraak dat Hij God was, aanvaardde de aanbidding als God, en deed Goddelijke daden. Via de schepping leren we van Gods almachtigheid, maar via Jezus leren we dat God een naam en een gelaat heeft. Kortom, we leren dat Hij altijd aan ons denkt en dat Hij door ons gekend wil zijn, zodanig zelfs dat hij Zijn leven heeft gegeven voor ons.

Ben ook jij bereid om een verbond met God aan te gaan via Jezus Christus? Jezus zei “Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.” (Mat. 11:28). Hij zei ook: “Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven. Niemand komt tot den Vader, dan door Mij.”

Het is tijd om de tekens aan de wand juist te interpreteren en het juiste huis binnen te stappen. Hij wacht op ons.

¹ See Hugh Ross, Beyond the Cosmos, rev. ed. (Colorado Springs: NavPress, 1999), 27-46.